uncaged
a story from the wild
Yn 1871 roedd y casglwr chwedlau gwerin o fri François-Marie Luzel ar daith yn Llydaw ac un diwrnod cyrhaeddodd pentre o'r enw Plouaret a chyn hir roedd e'n gwrando ar Guillaume Garandel. Er ei fod e wedi clywed bob math o stori ar ei anturiaethau yn Llydaw rwy'n siŵr bod dim byd wedi'i baratoi ar gyfer y chwedl hon - menywod yng ngwisg dynion, camymddygiad rhywiol gan frenhines, dyn mawr wyllt blewog a diweddglo ffrwydrol (yn llythrennol!).
Perfformiwyd yn Saesneg hyd yn hyn ond os oes eisiau fersiwn Cymraeg mae dim ond eisiau gofyn.
“...yn ystod yr awr honno roedd gennym ni’r teimlad ein bod ni wedi teithio yn bell i mewn i fyd rhyfeddol... Mae e’n gwybod sut i fod y theatraidd ac weithiau mae’n bosib synhwyro’r farddoniaeth yn ffrydio allan. Ond mae hwn yn fwy hamddenol ac yn anffurfiol. Wrth adrodd chwedl am bobl y llys brenhinol a gwylltineb doedd e ddim yn gallu rhwystro’r hiwmor rhag dod i’r amlwg. Roedd y gynulleidfa yn un fywiog, yn fwy na pharod i ymuno pan roedd ‘na wahoddiad ac weithiau pryd doedd dim. “Hwrê!” gwaeddodd rhywun pan ymddangosodd yr arwr a pryd cafodd pen y cawr ei dorri i ffwrdd roedd sŵn rhywbeth yn cwympo y tu ôl i fi - credwch chi fi, dechreuodd pawb chwerthin yn uchel a Michael yn ymateb “Does dim syniad gyda chi faint o amser gymerodd e i ymarfer hynny” a chwarddodd yntau hefyd... Roedd hyn yn ardderchog. Treuliais i’r noson wedi fy hudo’n llwyr.”
